Marian Kowalski urodził się 17 sierpnia 1921 roku w Międzyrzecu Podlaskim w rodzinie pracownika kolejowego. Po ukończeniu siedmioklasowej Szkoły Powszechnej, rozpoczął naukę w koedukacyjnym gimnazjum, która została przerwana wybuchem wojny w 1939 r., gdy wojska niemieckie zamknęły gimnazjum. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Miejskiej Szkole Handlowej II Stopnia w Warszawie.
Po wyzwoleniu Lubelszczyzny spod niemieckiej okupacji, Marian Kowalski znalazł się w szeregach Wojska Polskiego. Ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Chełmie – Olsztynie. Służył w Instytucjach Centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1948 r. ożenił się z Teresa Józefą Szymańską. W latach 1947-1951 kontynuował studia w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie, a następnie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W 1970 r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W Korpusie Oficerów Kwatermistrzów dosłużył się rangi pułkownika. W 1972 r. ze względu na zły stan zdrowia został przeniesiony w stan spoczynku. W grudniu 1968 r. założył Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Międzyrzecu Podlaskim oraz powołał organ naukowy tego towarzystwa - „Rocznik Międzyrzecki”. Owocem jego działalności było kulturowe ożywienie regionu. Opublikował drukiem 181 artykułów w różnych czasopismach krajowych i zagranicznych, w tym większość w „Roczniku Międzyrzeckim”.
Feliks Olesiejuk urodził się 4 lutego 1922 r. w Drelowie w rodzinie chłopskiej. Edukację rozpoczął w drelowskiej szkole powszechnej, którą kontynuował w Międzyrzecu Podlaskim. W czasie okupacji był członkiem AK na terenie placówki Drelów – Bereza. Aresztowany przez NKWD i uwięziony początkowo w Radzyniu, potem w Lublinie.
Po uwolnieniu został wcielony w szeregi Wojska Polskiego. Po opuszczeniu szeregów wojska rozpoczął pracę w szkolnictwie, w międzyczasie uzupełniając kwalifikacje pedagogiczne i studiując w Lublinie, najpierw prawo na KUL-u, potem etnografię z prehistorią na UMCS. Zainteresowania problematyką badawczo-kulturowa zaowocowały uzyskaniem na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego stopnia doktora nauk humanistycznych. Pełnił funkcję dyrektora Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Lublinie oraz wicekuratora Oświaty i Wychowania w Kuratorium w Lublinie. Za osiągnięcia w pracy został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz tytułem honorowym Zasłużony Nauczyciel PRL. Przez cały okres pracy zawodowej interesował się sprawami Międzyrzecczyzny, publikował głównie w „Roczniku Międzyrzeckim”, tygodniku społeczno-kulturalnym „Kamena” i wydawnictwie zbiorowym „Lud”. Feliks Olesiejuk był przez cały czas aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Międzyrzecu Podlaskim. Udzielał się tez w pracach Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski przyznany mu został 10 lutego 1993 r. za zasługi dla regionu. Feliks Olesiejuk zmarł w 1999 roku.
Ks. Kazimierz Korszniewicz urodził się 30 kwietnia 1936 roku w Wohyniu. Pochodzi z rodziny chłopskiej. W swojej rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową, a w Siedlcach Gimnazjum Biskupie oraz studia filozoficzno-teologiczne w Seminarium Duchownym. 11 czerwca 1960 roku uzyskał święcenia kapłańskie.
Po ukończeniu studiów specjalistycznych w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał tytuł magistra teologii. Od 28 sierpnia 1973 roku był proboszczem parafii Św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim. Prowadził działalność charytatywną – kuchnię charytatywną dla potrzebujących. Z jego inicjatywy wybudowano kościoły w Maniach, Krzewicy, Kościół Chrystusa Króla w Międzyrzecu Podlaskim, przy których powstały nowe parafie, oraz Kaplicę mszalną w Żabcach. Jest pomysłodawcą budowy wielu pomników i postumentów w mieście. Pełniąc obowiązki proboszcza parafii Św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim sprawował urząd Wikariusza Generalnego diecezji Siedleckiej przez okres trzech lat. Kapelan Rejonowego Szpitala w Międzyrzecu Podlaskim, inicjator i przewodniczący Fundacji na rzecz ochrony Miejskiego Szpitala i Służby Zdrowia, członek honorowego Związku Sybiraków oraz Związku Więźniów Politycznych okresy Stalinowskiego.
Franciszek Jerzy Stefaniuk urodził się 4 czerwca 1944 roku w Drelowie w rodzinie chłopskiej. Ukończył zaoczne Liceum Ekonomiczne w Międzyrzecu Podlaskim. Od 1969 do 1990 był radnym rad narodowych różnych szczebli. Do 1994 prowadził gospodarstwo rolne. Wieloletni działacz ochotniczej straży pożarnej. W 1963 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
Funkcję posła po raz pierwszy pełnił z ramienia tej partii w latach 1989–1991 w Sejmie kontraktowym. W 1991 uzyskał mandat poselski, reprezentując PSL. Ponownie wybierany w 1993, 1997, 2001 i 2005. W Sejmie III kadencji zajmował stanowisko wicemarszałka. Pełnił społecznie funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej Zespołu Opieki Zdrowotnej w Międzyrzecu Podlaskim. Był inicjatorem powstania Fundacji do spraw Ochrony Zdrowia w Międzyrzecu Podlaskim, a jego działalność przyczyniła się do rozbudowy i modernizacji Szpitala Rejonowego w naszym mieście. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz siódmy uzyskał mandat poselski. W 1979 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2016 otrzymał Brązową Odznakę „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”. Franciszek Stefaniuk jest honorowym członkiem wielu różnych organizacji społecznych, m.in. Związku Sybiraków, Stowarzyszenia Byłych Żołnierzy Batalionów Chłopskich, Związku Byłych Żołnierzy Górników, czynnym członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej i członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Międzyrzecu Podlaskim. Jest autorem trzech tomików poezji o tematyce patriotycznej, religijnej i ludowej. Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski otrzymał 26 listopada 1997 r.
Ks. Michał Józef Domański urodził się 19 marca 1939 roku w miejscowości Stok w gminie Ulan jako syn Hieronima i Wandy z Kurowskich. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Siedlcach. Święcenia kapłańskie przyjął 22 września 1962 roku z rąk ks. Biskupa Ignacego Świrskiego.
Do Międzyrzeca Podlaskiego przybył w sierpniu 1987 roku jako proboszcz parafii św. Mikołaja oraz dziekan dekanatu międzyrzeckiego. Ks. Domański poza swoją pracą kaznodziejską i duszpasterską dał się poznać jako dobry organizator i znakomity gospodarz. W 2000 roku zakończył się rozpoczęty przez niego gruntowny remont kościoła i placu przykościelnego. W 1994 r. celebrował uroczystą mszę św. z udziałem młodzieży z Polski i mieszkańców miasta. Zaingurowała ona IV Ogólnopolski Turniej Recytatorski Literatury Tworzonej na Obczyźnie „Od Mickiewicza do Miłosza”. W 1997 roku zainicjował wydanie okolicznościowej publikacji o dziejach kościoła św. Mikołaja w Międzyrzecu Podlaskim autorstwa Józefa Geresza. W pracy na terenie miasta dał się poznać jako społecznik i organizator. Jest autorem przedmowy do drugiego wydania książki ks. Adolfa Pleszczyńskiego – proboszcza w kościele pw. św. Mikołaja pt. „Opis historyczno-statystyczny parafii międzyrzeckiej”, która ukazała się po raz pierwszy w 1911 r. w Warszawie. W 1999 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski.
Piotr Stefaniuk urodził się 11 września 1919 roku w Drelowie w rodzinie chłopskiej jako syn Mikołaja i Marceli z domu Melaniuk. W roku 1938 został powołany jako ochotnik do odbycia służby wojskowej 30 pułku artylerii lekkiej w Brześciu. W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej, służąc w Armii „Łódź” w rejonie Częstochowa-Działoszyn-Praszka, a w końcowych walkach w obronie Modlina. W roku 1943 zawarł związek małżeński z Zuzanną Kondraciuk i zamieszkał w Międzyrzecu Podlaskim.
Od 1 stycznia 1946 roku zastępca sekretarza w Urzędzie Miasta w Międzyrzecu Podlaskim, rok później przeniesiony na stanowisko sekretarza gminy Żerocin. Od 1953 inspektor kontroli i rewizji finansowej w Wojewódzkim Inspektoriacie Kontroli Finansowej w Lublinie. Od 1957 pełnił funkcję Przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej. Był inicjatorem wielu inicjatyw, m.in. odbudowy pomnika POW, budowy szkoły nr 2, rozbudowy szpitala (pawilonu przy ul. Staromiejskiej), budowy domu kultury, zorganizowania Spółdzielni Mieszkaniowej. W 1968 roku ze względu na stan zdrowia przeszedł na stanowisko głównego księgowego Spółdzielni Mieszkaniowej w Międzyrzecu, a w 1979odszedł na emeryturę. W 1983 na prośbę namiestnika podjął pracę księgowego w Cechu Rzemiosł Różnych, pomagając w organizacji tej placówki. 20 grudnia 1999 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski.