W okolicy miasta zbiegają się liczne rzeki: Krzna Północna, Krzna Południowa, Piszczka oraz Kanał Wieprz - Krzna. Sieć rzeczna uzasadnia nazwę miasta - Międzyrzec.

W pobliżu miasta przechodzą granice Mazowsza, Podlasia i Polesia. Od zachodu rozciąga się Równina Łukowska, od wschodu Zaklęsłość Łomaska, od południa Równina Radzyńska.

Międzyrzec Podlaski leży na rozległej nizinie, urozmaiconej pasmami dość długich garbów piaszczystych, wrzynających się w szerokie, ciągnące się kilometrami pasy łąk lub bagnistych zastoisk. Niekiedy krajobraz ożywia czasza żwirów gruboziarnistych o znacznej miąższości pokładu, występujących przede wszystkim na południu miasta.

Szczególną atrakcją dla celów rekreacyjno-wypoczynkowych jest Żwirownia"- znaczny obszar po eksploatowanych złożach żwiru na południowych krańcach miasta i akweny wodne po wyrobiskach.

Sprzyjają temu położone w pobliżu pasma lasów sosnowych. Klimat okolic Międzyrzeca Podlaskiego jest umiarkowanie kontynentalny. Pogoda dość często zmienia się w zależności od kierunku wiatrów. Znaczne kompleksy leśne łagodzą przeciwieństwa klimatu.

W pobliżu miasta spotkać można wiele gatunków roślin typowych dla mikro-wydm piaszczystych. Rozległe łąki, pradoliny, podobne do barwnego kobierca w okresie kwitnienia, pełne są roślinności łąkowej, urozmaiconej zespołami roślin typu zaroślowego. Najwięcej uroku mają kompleksy leśne, w dużej ilości występujące w okolicach Międzyrzeca Podlaskiego. Lasy te to bory sosnowe w różnym wieku, pokrywające rozległe, piaszczyste garby. Na glebach niższych, bardziej żyznych występują lasy mieszane, dębowo-sosnowe, dębowo-grabowe lub dębowe. Do wszystkich kompleksów leśnych jest dogodna komunikacja kolejowa lub samochodowa. Stan zalesienia Międzyrzecczyzny jest wyższy niż w kraju i wynosi około 30%. Sporą atrakcją naszych lasów w sezonie letnio-jesiennym jest obfitość różnych gatunków grzybów.

Najcenniejsze przyrodniczo kompleksy podlegają ochronie - rezerwat "Liski", projektowane - "Kwasówka", "Olszewnica", "Dębinka". Od czasu oddania do użytku oczyszczalni ścieków w Łukowie i Międzyrzecu wraca życie biologiczne do rzeki Krzny. Rajem dla wędkarzy jest ponad 300-hektarowy zbiornik retencyjny "Żelizna".

Region ten ma więc dobre warunki do rozwoju turystyki kwalifikowanej (kajakarstwo, żeglarstwo) oraz specjalistycznej (myślistwo). Walory przyrodnicze uzupełniają dobra kultury. Cechą charakterystyczną tego obszaru jest architektura drewniana (np. Kościół z XVIII w. w Witorożu). Licznie zachowane budownictwo wiejskie ? mieszkalne i gospodarcze - tworzy elementy regionalnego pejzażu. Najtrwalsze są budowle ceglane: kościoły św. Mikołaja, św. Józefa i św. Piotra i Pawła w Międzyrzecu Podlaskim, świątynie w Drelowie, Kąkolewnicy. Styl bizantyjski reprezentuje dawna cerkiew unicka w Szóstce. Krajobraz kultury regionu wzbogacają liczne kapliczki.

Przedmiotem zainteresowania turystów może być również kultura ludowa -plastyka obrzędowa, malarstwo, rzeźba, tkactwo i inne. Miejsca pamięci narodowej - tablice i pomniki - związane są z walką Podlasiaków o wolność i niepodległość. Martyrologię Żydów upamiętnia pomnik na kierkucie w Międzyrzecu; zachowało się tu kilkaset macew wmurowanych w ogrodzenie cmentarza. Obok walorów przyrodniczych o atrakcyjności terenu decyduje poziom zagospodarowania: baza noclegowa (hotele w Międzyrzecu i Wysokim), żywieniowa - kilka restauracji i barów, dostępność komunikacyjna ? kolej Warszawa - Terespol, trasa E-30 oraz bite drogi lokalne. Rozwija się infrastruktura służąca turystyce: stacje benzynowe, baza noclegowa i żywieniowa.

Międzyrzecczyzna nie nadaje się do turystyki masowej, toteż zagospodarowanie turystyczne zmierza w kierunku agroturystyki i ekoturystyki, uzupełnionych produkcją zdrowej żywności w czystym ekologicznie rejonie. Unikalne walory przyrodnicze i znana podlaska gościnność rejonu czekają na turystów i chętnych do wspólnych przedsięwzięć.

REZERWAT PRZYRODY "Liski"

Rezerwat Liski jest ostoją dla chronionych i rzadko spotykanych gatunków roślin. Z grupy objętych ochroną całkowitą występują tu widłak jałowcowaty, orlik pospolity, lilia złotogłów oraz dwa gatunki storczyków: podkolan biały i kruszczyk szerokolistny. 
Z gatunków chronionych częściowo spotyka się tu: turówkę leśną, konwalię majową, kruszynę pospolitą, kalinę koralową i bagno zwyczajne. 
Do roślin rzadko spotykanych zaliczyć można: dziurawiec skąpolistny, jaskier kaszubski, turzycę pagórkową, modrzewnicę zwyczajną, żurawinę błotną i rutewkę orlikolistną. 

Zbiorowiska roślinne rezerwatu Liski są przewodnim tematem pieszej ścieżki dydaktycznej. Zaczyna się ona przy tablicy informacyjnej ustawionej obok pomnikowego dębu i biegnie po istniejących drogach leśnych. Trasa ścieżki oznakowana jest kolorem czerwonym. Na ścieżkę o długości ok.3 km, składa się 6 tematycznych przystanków (patrz mapa rezerwatu). Czas zwiedzania wynosi ok.1,5 h, a grupa zwiedzających jednorazowo nie powinna przekraczać 15 osób.

UŻYTEK EKOLOGICZNY "STAWY"

Użytek Ekologiczny "STAWY" znajduje się w dolinie rzeki Krzny. W skład ww. obszaru wchodzą: silnie już dziś zarośnięte przez roślinność doły powstałe w wyniku eksploatacji torfu oraz otaczające je pastwiska, łąki i nieużytki gospodarcze, w tym dawne koryto rzeki Krzny.

W skład obszaru użytku ekologicznego, weszły grunty Skarbu Państwa i Gminy Miejskiej Międzyrzec Podlaski oraz grunty prywatne, położone między korytem Krzny a jej starorzeczem. Całkowita powierzchnia użytku wynosi ok. 28,60 ha, bez gruntów prywatnych 24,76 ha.